Zonder oordeel

“Als je niet probeert te veranderen wat er is, kan het vanzelf tot rust komen.”

Tijdens meditatie of mindfulness hoor je vaak: “Kijk zonder oordeel naar wat zich aandient.”
Klinkt mooi, maar eerlijk gezegd is dat best een vreemde zin als je nog niet veel ervaring hebt met mediteren.
Wat wordt daar eigenlijk mee bedoeld?

Het gaat over opmerkzaam zijn.
Over zien wat er is: de gedachten die oppoppen, de emoties die voorbij komen, de geluiden van je buurman op de mat naast je, de bus die voorbijrijdt, de leidingen in de muur die je opeens hoort…

Het gaat over alles wat je ziet, hoort, voelt, proeft, ruikt zonder het meteen te willen veranderen, verklaren of wegduwen.

Maar niet oordelen... dat is moeilijker dan het klinkt.
We vinden altijd ergens wat van. Van de collega die het “maar niet snapt”. Van de passagier in de trein die luid belt. Van die regenbui die net losbarst als jij naar buiten wilt. En misschien oordelen we nog wel het meest over onszelf.

Heb je weleens opgemerkt hoe vaak je kritiek hebt op jezelf?
De kleine, binnendringende gedachten.
Dat stemmetje dat fluistert hoe teleurgesteld je bent, of hoe je het beter had moeten doen.
Soms zien we in een ander precies datgene wat we onszelf nog niet kunnen vergeven.
We spiegelen, mopperen, trekken ons terug terwijl eronder iets zachts schuilt: iets wat gezien wil worden.

Zonder oordeel aanwezig zijn betekent niet dat je alles zomaar goedpraat. Het betekent dat je ruimte maakt om te zien wat er is, vóórdat je het veroordeelt. Dat je even stil blijft bij het ongemak, in plaats van er direct overheen te stappen.
Want pas als je toelaat wat gevoeld wil worden, kan er iets verzachten.

We denken vaak dat heling betekent: loslaten.
Maar loslaten lukt pas als iets eerst volledig is vastgehouden, gevoeld, erkend. Wanneer een gevoel er mag zijn, zonder dat je het wilt repareren.
Daar begint zachtheid. Daar ontstaat compassie.

En ja, dat vraagt moed.
Moed om eerlijk te kijken, om het oordeel op te merken en even te laten zijn. In die openheid ontstaat iets wat niet met woorden te grijpen is: ruimte. Ruimte om te ademen, om jezelf te ontmoeten, om opnieuw te beginnen.

Dat is ook wat we doen tijdens de sessies.
Opmerkzaam zijn.
Voelen wat er is.
Niet duwen of forceren, maar toestaan.
Vanuit die aanwezigheid ontstaat vanzelf iets nieuws, een diepere connectie met jezelf, en met het leven om je heen.

Voel je dat dit over jou gaat?
Of raakt er iets aan dat je nog niet helemaal kunt benoemen?

Je bent welkom voor een kennismakingssessie
in rust, zonder druk, gewoon om te voelen of dit iets voor je is.

💌 Stuur me een berichtje of plan hier je afspraak.

Liefs,
Gladys